Umów wizytę
+48 85 732 32 02

Poliklinika Arciszewscy

Wyjątkowe miejsce
dla każdej z nas

Leczenie nadżerek

Nadżerka jest najczęściej spotykaną zmianą chorobową szyjki macicy występującą u co czwartej kobiety. Wiąże się z ubytkiem tkanki nabłonka, który tworzy się w pochwowej części szyjki macicy. Przypomina niewielką czerwoną plamkę o nierównej powierzchni na błonie śluzowej narządu.

Objawy

Nadżerka najczęściej nie wywołuje dolegliwości. W zależności od wielkości zmiany mogą wystąpić nasilone upławy z pochwy o barwie żółto-zielonej. Zapach wydzielanego śluzu jest przeważnie nieprzyjemny, a kobieta może odczuwać pieczenie i swędzenie w okolicy sromu. W przypadku rozwiniętej nadżerki mogą wystąpić silniejsze objawy, jak krwawienia kontaktowe, bóle podczas stosunku, bóle brzucha czy też plamienia międzymiesiączkowe.

Przyczyny powstania

Nadżerka powstaje najczęściej w wyniku infekcji wirusowych, bakteryjnych lub grzybiczych prowadzących do stanów zapalnych dróg rodnych, jak również w efekcie różnego rodzaju zaburzeń hormonalnych. U kobiet dojrzałych płciowo nadżerki zdążają się o wiele częściej – najczęściej występuje między 25-35 rokiem życia. Ryzyko pojawienia się schorzenia wzrasta, jeśli kobieta wcześnie rozpoczęła współżycie oraz gdy często zmienia partnerów, przez co jest bardziej narażona na infekcje przenoszone drogą płciową.

Powikłania

Nieleczona nadżerka może doprowadzić do rozwoju poważnych stanów chorobowych, jak np. choroba nowotworowa. Najczęściej jest rozpoznawana dopiero podczas rutynowego badania ginekologicznego, ze względu na brak wyraźnych objawów towarzyszących. Pacjentka u której rozpoznano nadżerkę powinna być pod stałym nadzorem lekarza.

Systematyczne badania ginekologiczne pozwolą kobiecie ustrzec się nie tylko przed nadżerką ale również przed wieloma innymi chorobami, które najczęściej rozpoznawane są dopiero w trakcie takich wizyt.

Leczenie

Leczenie nadżerki poprzedzone jest badaniem ginekologicznym, ustalającym prawdopodobne przyczyny powstania zmiany oraz pobraniem wymazu cytologicznego w celu sprawdzenia prawidłowości komórek nabłonka szyjki macicy. Schorzenie może zostać wyleczone bez przeprowadzania zabiegu, jeśli czynnik powodujący jego powstanie może zostać usunięty (np. globulki i pianki antykoncepcyjne). Z samoistnym zanikiem nadżerki można się także spotkać u młodych kobiet, u których powstała ona w wyniku zmian hormonalnych.

Leczenie zachowawcze

Istnieje możliwość leczenia nadżerki za pomocą substancji chemicznych:

  • leczenie farmakologiczne – oparte na lekach przeciwzapalnych podejmuje się zwykle, gdy nadżerka jest mała i nie ma zagrożeń związanych z powikłaniami.
  • koagulacja chemiczna – stosowana gdy zmiany są niewielkie. Polega na opatrzeniu nadżerki specjalnymi preparatami, które likwidują chory nabłonek.

Ze względu na bardzo małą skuteczność tej metody leczenia, długotrwałe i uciążliwe gojenie oraz konieczność częstych wizyt w gabinecie ginekologicznym, metodę tą stosuje się niezmiernie rzadko.

Leczenie zabiegowe

W przypadku gdy leczenie zachowawcze nie przyniesie zadowalających rezultatów, lub gdy nadżerka jest duża, wskazane jest wykonanie jednego z poniższych zabiegów:

  • Elektrokoagulację, która polega na wypalaniu zmienionych komórek za pomocą iskry elektrycznej. Metoda jest bardzo skuteczna, bo niewielką elektrodą lekarz może dotrzeć do każdego chorego miejsca. Zabieg trwa zaledwie kilka minut i nie wymaga znieczulenia. Po zabiegu nabłonek goi się nawet do 3-5 tygodni. W tym czasie mogą się pojawić wodniste upławy o nieprzyjemnym zapachu, które są objawem towarzyszącym gojeniu się nadżerki. Zabieg ten najczęściej wykonuje się tuż po miesiączce. Czasami odstępuje się od leczenia tą metodą kobiet przed pierwszym porodem, ponieważ blizny które mogą powstać na szyjce macicy po zabiegu, mogą stać się przyczyną powikłań w czasie porodu (np. problemy z rozwieraniem szyjki).
  • Kriokoagulację (zamrażanie) polegającą na wymrażaniu zmiany za pomocą ciekłego azotu. Najczęściej stosuje się tą metodę w przypadku dużych zmian. Leczenie jest bardzo skuteczne i bezbolesne, a zabieg trwa 4 do 6 minut, jednak czasami wymaga kilkakrotnego powtórzenia. Po zabiegu mogą wystąpić wodniste upławy, a gojenie może trwać do 30-40 dni. Leczenie przeprowadza się po miesiączce.
  • Fotokoagulację (laseroterapię) polegającą na niszczeniu chorych tkanek za pomocą wiązki lasera oraz wycięciu chorej tkanki nożem elektrycznym. Metodę wykorzystuje się do leczenia niewielkich i płytkich zmian. Zabieg jest bezbolesny, a na nabłonku nie powstają blizny. Gojenie trwa około dwóch tygodni. Zabieg wykonuje się w pierwszej połowie cyklu.

Cennik

Copy of cookiebar.
X