Poliklinika Arciszewscy

Wyjątkowe miejsce
dla każdej z nas

FIZJOTERAPIA UROGINEKOLOGICZNA

Fizjoterapia uroginekologiczna to specjalistyczna dziedzina fizjoterapii skierowana do kobiet. Zorientowana jest na profilaktykę, diagnozowanie i leczenie zaburzeń funkcjonalnych układu miednicy mniejszej. Stanowi ogromne wsparcie zarówno u pacjentek leczących się ginekologicznie, jak i objętych opieką położniczą. Trening medyczny z fizjoterapeutką może zapobiec wystąpieniu powikłań związanych z operacjami i porodami, jak również całkowicie wyleczyć pacjentkę ze schorzeń i tym samym uchronić przed koniecznością zastosowania inwazyjnych metod zabiegowych.

METODY TERAPII

W ramach fizjoterapii uroginekologicznej stosowane są różne metody i techniki, takie jak:

  • biofeedback,
  • elektrostymulacja,
  • manualna terapia mięśni dna miednicy,
  • rozciąganie mięśni i wzmocnienie mięśni miednicy mniejszej,
  • kinesiotaping.

PRZYGOTOWANIE DO WIZYTY

Przygotuj dokumentację medyczną

Przynieś ze sobą aktualną dokumentację medyczną, taką jak wyniki badań (obrazowe, laboratoryjne itp.), historię choroby oraz listę przyjmowanych leków. Jeśli spodziewasz się dziecka, zabierz również kartę ciąży. Przygotuj się na te pytania i staraj się udzielać szczegółowych odpowiedzi, które pomogą fizjoterapeutce lepiej zrozumieć Twoją sytuację zdrowotną i dobrać odpowiedni plan terapeutyczny.

Przygotuj wygodne ubranie

Na wizytę warto przyjść w wygodnym ubraniu, które umożliwi swobodne wykonywanie ćwiczeń fizjoterapeutycznych.

Zadbaj o higienę intymną

Przed wizytą warto zadbać o higienę intymną, ponieważ fizjoterapeuta będzie pracował w obszarze miednicy mniejszej (np. za zgodą pacjentki również przez pochwę lub odbyt). Możesz wziąć prysznic przed wizytą oraz przynieść ze sobą wilgotne chusteczki.

PIERWSZA WIZYTA FIZJOTERAPEUTYCZNA

Wszystkich naszych pacjentów prosimy o przybycie na wizytę 15 minut wcześniej. Przed wejściem do gabinetu, położna przekazuje pacjentce do wypełnienia ankietę dotyczącą jej stanu zdrowia. Z wypełnioną ankietą pacjentka zapraszana jest do gabinetu fizjoterapeutycznego.

Wywiad

Fizjoterapeutka przeprowadza szczegółowy wywiad, podczas którego dowiaduje się o dolegliwościach pacjentki, jej historii choroby, stylu życia, stosowanych lekach i innych czynnikach, które mogą mieć wpływ na stan jej zdrowia.

Badanie

Następnie fizjoterapeuta przeprowadza badanie, w którym ocenia mięśnie dna miednicy, ocenia stopień napięcia mięśniowego, obecność bolesnych punktów i innych czynników wpływających na funkcjonowanie mięśni miednicy mniejszej.

Indywidualny plan terapeutyczny

Na podstawie wywiadu i badania fizjoterapeuta opracowuje indywidualny plan terapeutyczny, który uwzględnia potrzeby pacjentki i jest realizowany na kolejnych wizytach.

KOLEJNE WIZYTY FIZJOTERAPEUTYCZNE

Realizacja planu terapeutycznego 

W zależności od potrzeb pacjentki, fizjoterapeuta może zastosować różne metody terapeutyczne. Fizjoterapia uroginekologiczna jest zwykle bezbolesna, a pacjentka może wykonywać ćwiczenia w wygodnej pozycji.

Ocena postępów

Po kilku sesjach fizjoterapeutka ocenia postępy pacjentki i dostosowuje plan terapeutyczny, aby osiągnąć jak najlepsze efekty terapeutyczne.

Schorzenia Leczone Fizjoterapeutycznie

Fizjoterapia uroginekologiczna – fizjoterapia dna miednicy obejmująca m.in.:

  • • Wysiłkowe nietrzymanie moczu

    Wysiłkowe nietrzymanie moczu (ang. stress urinary incontinence) to jedna z form nietrzymania moczu, charakteryzująca się niekontrolowanym wyciekiem moczu podczas wykonywania czynności, które wymagają wysiłku fizycznego, takich jak podnoszenie ciężarów, wykonywanie ćwiczeń ale również podczas kichania, czy kaszlu.

    Wysiłkowe nietrzymanie moczu jest spowodowane osłabieniem mięśni dna miednicy, które podtrzymują pęcherz moczowy i zapobiegają jego wyciekom. U kobiet najczęstszą przyczyną osłabienia tych mięśni jest ciąża i poród. 

    Leczenie wysiłkowego nietrzymania moczu może obejmować ćwiczenia mięśni Kegla, które wzmacniają mięśnie dna miednicy, farmakoterapię, a w cięższych przypadkach – zabiegi chirurgiczne lub założenie wkładki.

  • • Pęcherz nadreaktywny i parcia naglące

    Pęcherz nadreaktywny to zaburzenie czynności pęcherza moczowego, które charakteryzuje się nagłą i silną potrzebą oddania moczu. Osoby cierpiące na pęcherz nadreaktywny często odczuwają potrzebę oddania moczu nawet przy małym wypełnieniu pęcherza moczowego.

    Zaburzenie to może mieć różne przyczyny, w tym: porody naturalne, zrosty po cięciach cesarskich, starszy wiek, otyłość, cukrzyca, choroby neurologiczne, infekcje układu moczowego, zmiany zwyrodnieniowe i urazy kręgosłupa. 

    Dobrze dobrana terapia ogranicza lub całkowicie eliminuje nadaktywność pęcherza, tym samym przynosząc poprawę komfortu życia.

  • • Bolesne miesiączkowanie (Dysmenorrhea)

    Bolesne miesiączkowanie, nazywane medycznie dysmenorrhea, to dolegliwość polegająca na występowaniu silnych bólów brzucha i/lub pleców, które pojawiają się przed, w trakcie lub po miesiączce. Może towarzyszyć temu też inne objawy, takie jak mdłości, biegunka, zawroty głowy, a także problemy emocjonalne, jak drażliwość czy depresja.

    Fizjoterapia uroginekologiczna może pomóc w łagodzeniu bolesnego miesiączkowania przez wzmocnienie mięśni dna miednicy, które podtrzymują macicę i inne narządy wewnątrz jamy brzusznej. Poprzez ćwiczenia mięśni kegla oraz wykonywanie innych specjalistycznych ćwiczeń, pomagamy wzmocnić mięśnie dna miednicy i poprawić ich elastyczność, co prowadzi do zmniejszenia bólu podczas miesiączki. Ponadto terapia może pomóc w łagodzeniu innych objawów towarzyszących bolesnemu miesiączkowaniu, takich jak problemy z oddawaniem moczu czy zaparcia.

    Należy jednak pamiętać, że efekty terapii zależą od przyczyny bolesnego miesiączkowania, a w niektórych przypadkach może być konieczne stosowanie innych metod.

  • • Bolesne współżycie (Dyspareunia)

    Dyspareunia to schorzenie charakteryzujące się bólem występującym podczas współżycia płciowego. Może być to spowodowane różnymi czynnikami, takimi jak infekcje, urazy, zmiany hormonalne, zaburzenia emocjonalne, a także nieprawidłowości anatomiczne.

    Fizjoterapia uroginekologiczna skupia się na rehabilitacji mięśni dna miednicy i może pomóc w łagodzeniu bólu podczas stosunku płciowego. Istnieje szereg ćwiczeń, które pomogą wzmocnić i rozluźnić mięśnie dna miednicy, a także poprawić krążenie krwi w okolicy miednicy. Należą do nich m.in.

    • masaż mięśni,
    • terapia punktów spustowych,
    • ćwiczenia mięśni kegla, 
    • ćwiczenia relaksacyjne.

    Ostatecznie, skuteczność fizjoterapii uroginekologicznej w leczeniu dyspareunii zależy od indywidualnego przypadku, a fizjoterapeuta lub lekarz dobierają najlepsze podejście terapeutyczne dla danego pacjenta.

  • • Ból i dyskomfort narządów płciowych (Wulwodynia)

    Wulwodynia to choroba charakteryzująca się bólem w obrębie sromu u kobiet. Może jej towarzyszyć uczucie pieczenia, swędzenie lub mrowienie. Przyczyny wulwodynii nie są do końca znane, ale wiadomo, że może być związana z uszkodzeniem nerwów, infekcjami, zaburzeniami hormonalnymi lub urazami.

    Leczenie tego schorzenia zależy od przyczyny i nasilenia objawów. W przypadku wulwodynii związanej z napięciem mięśniowym w okolicy sromu lub miednicy, fizjoterapeutka uroginekologiczna może pomóc w rozluźnieniu i wzmocnieniu mięśni dna miednicy oraz zwiększeniu przepływu krwi w okolicy sromu i miednicy. Z kolei w przypadku wulwodynii spowodowanej uszkodzeniem nerwów można zastosować terapię manualną, aby pomóc w łagodzeniu bólu.

    Ostatecznie skuteczność fizjoterapii uroginekologicznej w leczeniu wulwodynii zależy od przyczyny choroby i nasilenia objawów, a fizjoterapeuta lub lekarz powinni zdecydować o najlepszym podejściu terapeutycznym dla danego pacjenta.

  • • Skurcze mięśni pochwy utrudniające współżycie (Pochwica)

    Pochwica jest zaburzeniem polegającym na mimowolnym skurczu mięśni dna miednicy, w tym zwłaszcza mięśni okrężnych pochwy, co uniemożliwia bądź utrudnia wprowadzenie czegokolwiek do pochwy, np. podczas stosunku lub badania ginekologicznego.

    Pochwica może mieć różne przyczyny, w tym czynniki psychologiczne, jak np. traumy seksualne, stres, niepewność i lęk przed współżyciem, ale też przyczyny fizjologiczne, jak np. zakażenia, endometrioza, skurcze mięśniowe wywołane np. przez torbiele jajników czy blizny pooperacyjne.

    Leczenie pochwicy zależy od przyczyn i może obejmować różne podejścia, takie jak psychoterapia, farmakoterapia, terapia seksualna lub fizjoterapia uroginekologiczna. Fizjoterapia uroginekologiczna może być skuteczną formą leczenia pochwicy w przypadku, gdy jej przyczyną jest napięcie mięśniowe. Podczas fizjoterapii stosowane są różne techniki, takie jak biofeedback, rozciąganie mięśni lub ćwiczenia mię Kegla, które pomagają zrelaksować mięśnie dna miednicy i poprawić elastyczność pochwy. 

    Skuteczność fizjoterapii uroginekologicznej w leczeniu pochwicy zależy od przyczyny choroby i nasilenia objawów, a fizjoterapeuta lub lekarz powinni zdecydować o najlepszym podejściu terapeutycznym dla danego pacjenta.

  • • Obniżenie statyki narządu rodnego (obniżenie, wypadanie macicy)

    Obniżenie statyki narządu rodnego to zaburzenie, w którym narządy miednicy mniejszej, takie jak macica, odbytnica lub pochwa, ulegają obniżeniu lub wypadnięciu w kierunku wejścia do pochwy. Może to być spowodowane osłabieniem mięśni dna miednicy, utratą elastyczności tkanek podpierających narządy, nadmiernym obciążeniem podczas ciąży i porodu, menopauzą, otyłością lub czynnikami dziedzicznymi.

    Objawy obniżenia statyki narządu rodnego mogą obejmować:

    • uczucie ucisku lub dyskomfortu w dolnej części brzucha lub pochwy,
    • uczucie obcego ciała w pochwie,
    • problemy z oddawaniem moczu lub stolca,
    • ból podczas stosunku.

    Leczenie obniżenia statyki narządu rodnego zależy od stopnia zaawansowania choroby, objawów i indywidualnych cech pacjenta. Może obejmować fizjoterapię uroginekologiczną, farmakoterapię, stosowanie wkładek lub pierścieni pessary, a w skrajnych przypadkach konieczne może być leczenie chirurgiczne.

    Fizjoterapia uroginekologiczna jest skuteczną formą leczenia obniżenia statyki narządu rodnego w wielu przypadkach, szczególnie jeśli zaburzenie jest wczesne lub umiarkowane. Podczas fizjoterapii stosuje się różne ćwiczenia, takie jak ćwiczenia Kegla, rozciąganie mięśni i techniki biofeedback, aby zwiększyć siłę mięśni dna miednicy, poprawić elastyczność tkanek i zmniejszyć napięcie w mięśniach.

    Jednakże, skuteczność fizjoterapii uroginekologicznej zależy od indywidualnego przypadku i należy skonsultować się z lekarzem lub specjalistą w dziedzinie fizjoterapii uroginekologicznej w celu ustalenia odpowiedniego planu leczenia.

  • • Choroba hemoroidalna

    Choroba hemoroidalna to schorzenie, które charakteryzuje się obecnością żylaków w okolicy odbytu i odbytnicy. Żylaki te powstają w wyniku zwiększonego ciśnienia w naczyniach krwionośnych w tej okolicy, co może prowadzić do powstawania guzków hemoroidalnych, bólu, swędzenia, krwawień z odbytu oraz innych objawów.

    Leczenie choroby hemoroidalnej zależy od stopnia zaawansowania choroby i objawów. Może obejmować stosowanie farmakoterapii, a w bardziej zaawansowanych przypadkach konieczne może być leczenie chirurgiczne.

    Fizjoterapia uroginekologiczna może być skutecznym sposobem łagodzenia niektórych objawów choroby hemoroidalnej, takich jak ból, swędzenie i dyskomfort. Dodatkowo stanowi niezbędny element w procesie leczenia, ponieważ fizjoterapeuta uczy pacjenta jak wyeliminować czynniki prowadzące do powstawania żylaków, żeby nie dopuścić do nawrotów schorzenia. 

    Ważne jest, aby zawsze skonsultować się z lekarzem lub specjalistą w dziedzinie fizjoterapii uroginekologicznej, aby ocenić indywidualną sytuację pacjenta i ustalić odpowiedni plan terapii.

  • • Przygotowanie przedoperacyjne i terapię pooperacyjną

    Fizjoterapia uroginekologiczna przedoperacyjna i pooperacyjna mają na celu przygotowanie pacjentki do planowanej operacji ginekologicznej, szczególnie w przypadku zabiegów dotyczących narządu rodnego i dolnego odcinka układu moczowo-płciowego.

    Podczas terapii uroginekologicznej fizjoterapeutka ocenia stan zdrowia pacjentki oraz dokonuje oceny funkcjonalnej mięśni dna miednicy, mięśni brzucha i kręgosłupa. Na podstawie tych ocen tworzy indywidualny plan ćwiczeń i terapii, które pomogą w:

    • przygotowaniu ciała pacjentki do operacji (uelastycznienie tkanek, zmniejszenie istniejących dolegliwości),
    • przygotowanie narządu do podjęcia funkcji po operacji,
    • odbudowa czucia głębokiego, czyli poczucia własnego ciała,
    • zmniejszeniu ryzyka infekcji, krwawienia oraz powikłań związanych z zabiegiem operacyjnym, 
    • skróceniu czasu rekonwalescencji,
    • przyspieszeniu powrotu do pełnej aktywności i normalnego funkcjonowania.
    • zalecenia postępowania po operacji.

Fizjoterapia kobiet w ciąży obejmująca m.in.:

  • • Ból miednicy, kręgosłupa i bioder

  • • Ból spojenia łonowego i kości ogonowej

  • • Nietrzymanie moczu

  • • Przygotowanie do porodu naturalnego i cięcia cesarskiego

  • • Masaż krocza

  • • Profilaktyka rozejścia mięśnia prostego brzucha

Fizjoterapia w połogu, w tym m.in.:

  • • Ocena i reedukacja postawy ciała

  • • Normalizacja mięśni dna miednicy

  • • Mobilizacja blizny po epizjotomii (nacięciu krocza) i cesarskim cięciu

  • • Terapia rozejścia mięśnia prostego brzucha

  • • Bezpieczny powrót do aktywności fizycznej po porodzie